تحمل پریشانی، از سازه های معمول برای پژوهش در زمینه بی نظمی عاطفی است. تحمل پریشانی را توانایی فرد در تجربه و تحمل حالات هیجانی منفی تعریف کرده است (سیمونز و گاهر، ۲۰۰۵). در حقیقت ، تحمل پریشانی یک متغیر تفاوت های فردی است که به ظرفیت تجربه و مقاومت در برابر ناراحتی هیجانی اشاره می کند.( اُسلبرگ، آیرونسون، اسمیتز، ۲۰۰۷). تحمل پریشانی به طور فزاینده ای ، به عنوان یک ساختار مهم در رشد، بینشی جدید درباره شروع و ابقاء آسیب های روانی و هم چنین پیشگیری و درمان مشاهده شده است (ولن اسکای و اتو، ۲۰۰۷؛به نقل از ولن اسکای، برنستین و جاتویک، ۲۰۱۱).افراد با تحمل پریشانی پایین در یک تلاش غلط برای مقابله با هیجانات منفی خود درگیر بی نظمی رفتاری می شوند (کیوق، ریکاردی، تیمپانو، میتچل و اسمیت، ۲۰۱۰)و با پرداختن به برخی رفتارهای مخرب مانند مصرف مواد در صدد تسکین درد هیجانی خود بر می آیند. یک راهبرد مقابله ای هیجان محور از قبیل مصرف الکل و سایر مواد ممکن است منتج به خلاصی سریع افراد از هیجانات منفی شود. این راهبرد، خصوصا برای کسانی که تحمل پریشانی پایینی دارند، شیوه ای مناسب به شمار می رود (لازاروس، ۱۹۹۱؛به نقل از عزیزی و همکاران، ۱۳۸۹).